Późne popołudnie (1964)

Psychologiczny portret kobiety, która nie może pogodzić się z nadchodzącą starością, widziany oczami jej dorastającej córki.
Maria Siankowa, masażystka w średnim wieku, mieszka w jednej z poznańskich kamienic wraz z córką Tuńką i sublokatorem Januszem. Janusz jest kierowcą, marzy o dalekich podróżach, prowadzi korespondencję z ludźmi z odległych krajów. Pewnego dnia w mieszkaniu Siankowej pojawia się jeszcze jedna lokatorka - Bożena. Szybko wzbudza ona zainteresowanie Janusza, co wywołuje popłoch u Marii. Kobieta, dotąd skrywająca uczucie do sublokatora, teraz wyznaje mu miłość. Na próżno. Bożena i Janusz niebawem się wyprowadzają. Tuńka natomiast znajduje plik listów do Janusza od jego zagranicznych respondentów. Okazuje się, że matka dziewczyny ukrywała je. Tymczasem, jak na ironię, Janusz z Bożeną niebawem wracają pod jej dach...
Mimo nietuzinkowej obsady, krytyka w miarę jednomyślnie wyróżniła tylko Franciszka Pieczkę w roli Janusza. Dostrzeżono też warsztatową sprawność Aleksandra Ścibora - Rylskiego, reżysera i scenarzysty filmu w jednej osobie.




Produkcja: 1964
Premiera: 18 luty 1965

Reżyseria:


Muzyka:


Obsada:
Maria Siankowa
Tuńka, córka Marii
Bożena, sublokatorka Siankowej
Janusz, sublokator Siankowej
Cesia, koleżanka Bożeny
pływaczka Jeżykówna
pracownik klubu "Tempo"
nauczycielka Tuńki
pracownik klubu "Tempo"
fotograf
koleżanka Tuńki
pracownik klubu "Tempo"
kierowca, zmiennik Janusza
trener Wiślak
listonosz
staruszek w kinie
i inni.


Notatki:
Po premierze tygodnik „Panorama” określił film jako „pierwszy polski film erotyczny - tylko co na to Panie?”. Krytyk pisał: „Główną zaletę scenariusza widzę w tym, że stosunki czworga podstawowych postaci potrafił oprzeć na aluzjach i niedomówieniach, zaś główną zaletę reżyserii - w tym, że owe niedomówienia potrafiła uczynić realistycznie ukrytymi przed oczyma współbohaterów, a dostatecznie czytelnymi dla widza.”


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


03.171126

(POL) polski,












Brak komentarzy:

Prześlij komentarz