Grozi mu likwidacja, gdyż występy zespołu składającego się głównie z "weteranów areny" nie są w stanie przyciągnąć publiczności.
Sytuację zmienia pojawienie się Roberta, młodego chłopaka, obdarzonego dużymi zdolnościami pantomimicznymi.
Jego występy gromadzą komplety publiczności.
Robert nie umie jednak ułożyć sobie stosunków z członkami zespołu.Parodiuje ich popisy, uświadamiając cyrkowcom niedoskonałość i odbierając im wiarę w siebie...
Produkcja: 1962
Premiera: 31 sierpień 1962
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
mim Robert
dyrektorowa Zofia, treserka koni
Szarlit, dyrektor cyrku
akrobatka Teresa Kwaśnikówna
clown Jankowski
iluzjonista Kleberg
akrobatka parterowa Korolkiewiczowa
akrobata Korolkiewicz
siłacz Żaczek
konferansjerka Ania
Ogórek, treser niedźwiedzia
inspektor
widz w cyrku; nie występuje w napisach
pomocnik; nie występuje w czołówce
karciarz; nie występuje w czołówce
widz w cyrku; nie występuje w czołówce
karciarz; nie występuje w czołówce
pomocnik; nie występuje w czołówce
i inni.
Notatki:
Debiut reżyserski Stanisława Jędryki, znanego później głównie z filmów wojennych oraz skierowanych do dzieci i młodzieży.
"Dom bez okien" nie przeszedł bez echa. Przeciwnie, został nie tylko dostrzeżony, lecz nawet przeceniony. Wyrazem tego było wysłanie go na festiwal w Cannes, ale tu był chłodno przyjęty. Tematem "Domu..." jest bowiem życie cyrkowców, sportretowane wcześniej ze znakomitym skutkiem przez Felliniego i Bergmana. By wytrzymać taką konkurencję, młody debiutant z Polski musiałby zrealizować film genialny. Nie zrobił tego, o co trudno mieć pretensje. Canneńska porażka "Domu bez okien" nie znaczy jednak, że debiut Jędryki powinien iść w zapomnienie. Mimo upływu lat film ten ciągle się broni, głównie znakomitym aktorstwem. Zwłaszcza Wiesław Gołas w roli mima stworzył kreację, świadczącą o dużym i wszechstronnym talencie tego artysty, który współczesnemu widzowi kojarzy się głównie z występami w komediach i kabaretach (legendarna piosenka "W Polskę idziemy"). A przecież swego czasu aktor ten z równym powodzeniem grywał czarne charaktery (ubek w "Zezowatym szczęściu", niemiecki oficer w "Jak być kochaną"); nieustraszonych pogromców bandytów ("Dotknięcie nocy", "Kapitan Sowa na tropie"), czy wręcz postaci tragiczne ("Ogniomistrz Kaleń"). W "Domu bez okien" znajdującemu się w wybornej formie Gołasowi znakomicie dotrzymują kroku Elżbieta Czyżewska (Teresa), Danuta Szaflarska (dyrektorowa), Jan Świderski (iluzjonista) i Jadwiga Andrzejewska (konferansjerka).
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
04.171130
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz